چگونه سخن آغاز کنیم؟

اگر قصد دارید در روابط و مناسبات اجتماعی ماهر و کارآمد شوید، در وهلة نخست باید بیاموزید که چگونه باب سخن را بگشایید. این نکته را نباید از یاد برد که مطلب فاقد جاذبه نمی‌تواند توجه شنونده را برای مدتی زیاد جلب کند. بنابراین ضرورت دارد که همواره در مقام سخن بر تأثیر کلام خود بیفزایید و عواطف شنوندگان را تهییج کنید و مهم‌تر در کنار آن افراد را به تفکر و تأمل وادارید. گفت و شنودهای متداول بین مردم اغلب با عباراتی نظیر آنچه در زیر می‌آید آغاز می‌شود:

«سلام حالتان چطور است؟»‌ که به طور معمول با کلماتی نظیر: «خوب هستم، متشکرم» پاسخ داده می‌شود. سپس درباره وضعیت هوا اظهار نظر می‌گردد: «روز خوبی است، گرم تر از روز گذشته، فکر می‌کنم امروز باران خواهد آمد.» آنگاه سکوت سنگینی بین دو طرف سایه می‌افکند و سردی محیط به درجه صفر می‌رسد.

برای بسط و گسترش سخن باید مطالبی که خوشایند طرف مقابل است و او را مجذوب می‌کند مطرح شود. و آنگاه دستاویزی برای ادامه سخن در اختیار وی قرار گیرد. یکی از شیوه‌های دستیابی به این مقصود، یافتن نیکی و جنبه‌های خوب در دیگران است. از آنجا که احساس و آرزوی مهم بودن و عظمت یکی از نیرومندترین غرایز بشر است؛ هر گاه بکوشیم خصایل ویژه‌ای در مخاطب خود بیابیم و آن را صادقانه بستاییم، او از صحبت با ما مسرور و به آن علاقمند می‌شود و به ادامه سخن دعوت می‌گردد.

تبسم دلنشین، دست دادن صمیمانه و شیرین زبانی، تنها زمانی در جذب مخاطب مؤثر است که قبل از هر چیز دقیقاً از خواسته و نیازش با خبر شوید. برای این منظور باید با پرسش و گفتگو به دنیای درون او وارد شوید، نیازهای واقعیش را کشف کنید و مراکز محرکه ذهن او را شناسایی نمایید و آنگاه به جای توجه به توقعاتی که از طرف مقابل دارید، ذهنتان را به آنچه می‌توانید برای او انجام دهید متمرکز کنید. شناسایی مراکز تحریک پذیر ذهن فرد مقابل به شما مجال می‌دهد تا دقیقاً از رفتار و گفتار او سردرآورده و نهایتاً گفتگو را در جهت مطلوب و مورد نظر خود هدایت کنید. شما برای رؤیت ذهنی یا درونی دیگران که آمیزه‌ای از احساس، اندیشه و هیجان و عاطفه‌ها، باورها و کنش‌هاست به پزشک یا روانپزشک نیاز ندارید، بلکه می‌توانید با کاربست چند تکنیک ساده به آن دست یابید.