تیتــــر

در تعریف تیتر گفته‌اند تیتر چکیده مهمترین مطلب جز است که بطور دقیق و روشن بیان شده باشد. به عبارت دیگر تیتر باید با حداقل کلمات، حداکثر معنی را برساند. همانطور که در خصوص لید گفتیم: «لید خواننده را به خواندن متن خبر ترغیب می‌کند»، باید گفت: «تیتر خبر بایستی خواننده را به خواندن لید تشویق کند». تیتر در حقیقت خلاصه عنصر جذاب خبر است که به وسیله آن خواننده جذب خبر می شود. تفاوت تیتر با لید در این است که تیتر یک جمله کوتاه و فشرده است، درحالیکه لید همان مطالب در یک یا دو جمله طولانی بیان می‌دارد. یکی از روزنامه‌نگاران حرفه‌ای تیتر را به قلابی تشبیه کرده است که به وسیله آن خبرنگار می‌تواند خواننده را به دام خواندن خبرش بیندازد. یکی از هدفهای تیتر، جداکردن مطالب مختلف روزنامه و مجله از یکدیگر و ایجاد سهولت در انتخاب و خواندن مطالب است. در حقیقت خواننده با خواندن تیترهای مختلف، مطلب جالب توجه را برای خود انتخاب می‌کند. به عبارتی می‌توان گفت تیتر در این زمان شبیه علامت های راهنمایی در خیابان و جاده‌ها که رانندگان را هدایت می‌کند، عمل می‌نماید.

قواعد نوشتن تیتر:

تیتر باید با مطالب خبر هماهنگ و منطبق باشد.

در نوشتن تیتر باید از واژه های آشنا و رسا استفاده کرد.

تیتر باید روشن، دقیق و بدون ابهام باشد.

تیتر معمولاً باید حاوی فعل باشد.

کلمات در تیتر نباید تکرار شوند.

همانند لید، تیتر هر چه کوتاه تر باشد، بهتر است.

در انتهای تیتر نقطه گذاشته نمی شود.

شکل تیتر: تیتر باید دقیق و بدون ابهام باشد و پیام خبر را به روشنی بیان کند. معمولاً تیترهای کلی و غیرمشخص، که بدون استفاده از فعل نوشته می‌شوند، پیام خبر را بطور ناقص بیان می‌کند. برای مطالب خبری، باید از نوشتن تیترهای کلی خودداری کرد وپیام را به صورت صریح بیان کرد. برای مثال به این تیتر توجه کنید: کنگره بزرگداشت عطار نیشابوری درمشهد. این تیتر مبهم مشخص نمی‌کند که این کنگره برگزار شده است و یا اینکه در چه زمانی برگزار می شود. باید توجه داشت که تیتر همواره باید به صورت مستقل و بدون واسطه، معنای کامل داشته و خالی از ابهام باشد، زیرا تیتر اصل خبر است. حتی زمانی که تیتر را به صورت«نقل قول» می‌نویسیم، باید تیتر دارای معنای مشخص و بدون ابهام باشد. با این حساب، تیتر مبهم بالا با افزودن یک فعل، مفهوم پیدا می‌کند: کنگره بزرگداشت عطار نیشابوری فردا در مشهد برگزار می شود.

اجزای تیتر: در روزنامه ها و مجله ها برای پاره‌ای از مطالب و اخبار، علاوه بر تیتر اصلی، تیترهای دیگری با حروف کوچکتر در بالا و پایین تیتر اصلی قرار می دهند که عبارتند از:

تیتر اصلی: یا تیتری که مهمترین مطلب خبر را بیان کند. در پاره‌ای از خبرها، این تیتر، تنها تیتر خبر است و به همین دلیل با درشت ترین حروف نسبت به تیترهای فرعی نوشته می‌شود. مثال: ادامه جنگ به سوی تکریت.

رو تیتــر: رو تیتر، تیتری است که در بالای تیتر اصلی قرار می‌گیرد و با حروف کوچک تر نوشته می‌شود. درواقع رو تیتر، مقدمه یا مؤخره تیتر اصلی و یا به صورت مستقل است، باید به گونه‌ای باشد که با برداشتن آن لطمه‌ای به تیتر اصلی خبر وارد نیاید. رو تیتر: توسط رییس‌جمهور اعلام شد. تیتر اصلی: مبارزه با مفاسد اقتصادی شدت می یابد.

زیر تیتــر: زیر تیتر، معمولاً بعد از تیتر اصلی و با حروف کوچک تر نوشته می‌شود. مطلب زیر تیتر می تواند مکمل تیتر اصلی و رو تیتر و یا مستقل از آنها باشد. مثال: رو تیتر: توسط رییس‌جمهور اعلام شد. تیتر اصلی: مبارزه با مفاسد اقتصادی شدت می یابد. زیر تیتر: دومین دادگاه مفاسد اقتصادی آخر همین هفته برگزار می شود.

سو تیتــر: در پاره‌ای از موارد که خبر طولانی است و حاوی مطالب متعدد می‌باشد، می‌توان خلاصه‌ای از مطالب مهم را بعد از تیتر اصلی با زیر تیتر به صورت جمله های مستقل بیان کرد. خلاصه تیتر را در اصطلاح روزنامه نگاری، «سو تیتر» می‌گویند که با ستاره یا نقطه های درشت در ابتدای جمله مشخص می‌شود.